Geçtiğimiz aylarda ortaya çıkan MASAK raporları, yıllardır kamuoyunun kulağına fısıldanan büyük bir iddiayı nihayet belgeledi: İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin kasasından bazı gazetecilere düzenli olarak para aktarıldığı, maaşa bağlandıkları ve kamu kaynaklarıyla adeta “beslendikleri” artık belgeli, resmi ve reddedilemez bir gerçek. Bu, basit bir etik ihlali değil. Bu, kamu kaynaklarının bir çıkar ağına dönüştürülmesi, halkın cebinden alınan vergilerin “bağımsız gazeteci” maskesi takmış kişilere aktarılmasıdır. Üstelik bu kişiler, hala ekranlara çıkıp “hak, hukuk, adalet” nutukları atabiliyor; köşe yazılarında ahlaktan, vicdandan bahsedebiliyor. Soruyorum size: Bu neyin utanmazlığıdır? Mali Suçları Araştırma Kurulu (MASAK) tarafından hazırlanan ve yolsuzluk soruşturmasının merkezinde yer alan raporda, İBB ile bazı gazeteciler arasında kurulan finansal ağ detaylarıyla ifşa edildi. Paranın izi sürüldü, ilişkiler belgelendi, tarihler ve isimler netleşti. Bu gazeteciler kim mi? İsimleri zaten kamuoyuna yansıdı. Birçoğu yıllardır ekranlarda toplumu yönlendiren, ahlaki yargılar dağıtan, kendini “bağımsız” ve “dürüst” olarak tanıtan figürlerdi. Oysa şimdi anlıyoruz ki; yazdıkları her yazının, sundukları her programın arkasında bir “düzenli ödeme planı” varmış. Bu şahıslar, şu an hala ekranlarda. Hala sosyal medya hesaplarından topluma ayar veriyorlar. Hala gazetelerde köşe yazıyor, hala gazetecilikten geçinen bir hayat sürdürüyorlar. Ama ortada ne yüz var, ne de utanma.   Bir insan kamu kaynağından “maaş” alırken aynı kurum hakkında övgü diziyorsa buna artık gazetecilik denmez. Bu, halkı aldatmaktır. Bu, algı mühendisliğidir. Ve en acısı da, bunu yapanların bugün hiçbir utanma emaresi göstermemesi. Gazetecilik güvene dayalı bir meslektir. Gazeteci ile okuyucu arasındaki en temel bağ güvendir. Bugün bu bağ ciddi şekilde kırılmış durumda. Eğer bir gazeteci, devletten ya da belediyeden aldığı parayla yazı yazıyorsa o artık halkın değil, onu besleyenin sesidir. Yıllarca “şeffaflık” diyenler, şimdi MASAK raporlarıyla yüzleşiyor. “Hesap soracağız” diyenler, bugün halka hesap veremiyor. Çünkü ortada korkunç bir ikiyüzlülük var. Ve bu ikiyüzlülük, sadece siyaseti değil, medyayı da çürütüyor. Kamu kaynaklarıyla beslenen bu isimlerin, bugün hala yazıyor, konuşuyor, topluma ders veriyor olmaları bu ülkenin hafızasına yapılmış en büyük saygısızlıklardan biridir. Şayet onurunuzdan, meslek ahlakınızdan bir parça kaldıysa, çıkıp özür dileyin. Ya da en azından susun! Zira bu şaibenin gölgesinde yapılan hiçbir söz, halk nezdinde bir anlam ifade etmeyecektir. Bir gazeteci her şeyini kaybedebilir ama yüzünü kaybetmemelidir. Siz artık yüzünüzü kaybettiniz. Ve evet… BUNLARDA HİÇ UTANMA YOK!