Davutoğlu ve Babacan, bir dönem aynı trenin yolcularıydı. Bugün ise Türkiye’nin geleceğine yön verecek yeni bir hattın peşindeler. Asıl mesele, bu yolculuğun barışa, demokrasiye ve değişime katkı sunup sunamayacağı…   Bence Ahmet Davutoğlu ve Ali Babacan, Adalet ve Kalkınma Yolu treninin yakın yolcuları… İkisi de bu trenin raylarında uzun yıllar aynı yöne baktılar, aynı hikâyenin içinde yürüdüler. Fakat zaman değişti; trenin rotası da, istasyonları da artık bambaşka. Şimdi o trenin içinden inip, yeni bir yolculuğa çıkmış gibiler.   Yüzlerinde hâlâ o tanıdık tebessüm var; nurlu, huzurlu bir tebessüm… Belki de geçmişin vicdanıyla bugünün sorumluluğu arasında sıkışmış bir gülümseme bu. Her ikisi de bu ülkenin kaderinde iz bırakmış, önemli görevler üstlenmiş isimler. Şimdi ise “vatan ve millet” yolunda yeni bir sayfa açma niyetindeler.   Hangisi hayırlıysa, hangisi bu millete umut, adalet ve istikrar getirecekse; Allah onu nasip etsin. Çünkü Türkiye’nin en çok ihtiyacı olan şey, artık barışa, demokrasiye ve değişime katkı sunacak bir irade. Yıllarca süren kavgalar, ötekileştirmeler ve nefret dili içinde unuttuk: siyasetin özü hizmettir, halktır, adalettir. Eleştireni hain, farklı düşüneni düşman gördük. Oysa memleket, farklı seslerin aynı yurdu değil midir?   Davutoğlu ve Babacan belki aynı trenden indiler ama belki de bu ülkenin geleceği için yeni bir rota çiziyorlar. Kim bilir, belki bir gün yollar yeniden kesişir. Fakat şu açık: bu ülke için çaba gösterecek olan herkes, artık kavgadan değil ortak akıldan beslenmek zorundadır.   Yerli ve milli olmak sadece bir slogan değil; adaleti savunmak, vicdanı korumak, halkın yanında durmaktır. Dilerim bu iki yolcu da, o trenin gerisinde değil; geleceğin önünde yürür. Çünkü milletin umudu, hâlâ o rayların sonunda parlayan ışığı bekliyor.   İhsan YILMAZ Gazeteci-Yazar MALABADİ HABER